01
கூடையைக் கனக்க
கனக்கச் சுமந்து சென்றார்கள்
உள்ளே இந்த தேசம்.
02
காரிருள் சப்தத்தில்
காதுகளிரண்டையும் வைத்தேன்
எத்தனை கவிதைகள்!
03
சங்கக் கூடுகள் அப்படியே
இருக்க – ஆவிகள் இடம் மாறின
இன்னும் சங்கச் சண்டை.
04
ஆயுள் முழுவதும் அந்த
ஏழைக்காகவே வாழ்ந்திருந்தது
இதயம்.
05.
எங்களுர் பள்ளம்
பக்கத்தூரின் மண் நிரப்பியது
அங்கே இப்போ பள்ளம்.
Monday, August 20, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
ம் எல்லாமே அற்புதம் ஆனால் கூடவே இழையும் சோகமான ஓர்
விசயம் இதயம் கனக்க செய்கிறது...
நன்றி முத்துலெட்சுமி உங்களின் வருகையும் தருகையும் தொடரவே வேண்டுகின்றேன்.
//ஆயுள் முழுவதும் அந்த
ஏழைக்காகவே வாழ்ந்திருந்தது
இதயம்//
நன்றாக இருக்கிறது.
-ஞானசேகர்
Post a Comment